Nieparzyści
Twoja ocena
Poezja pytań o istotę życia i śmierci, o źródło zła. Eliza Segiet bada to, co w ludziach najlepsze, przygląda się uczuciom, które mają ogromną siłę. Dostrzega potrzebę bliskości, nadzieję i miłość potrafiące zdziałać cuda. Jako wnikliwa obserwatorka poetka dociera także do wnętrza kata i odkrywa wszelkie skazy na jego duszy, choć nie potrafi dociec ich przyczyn.
Utwory są przejmującym poetyckim studium życia i śmierci w nieludzkich warunkach. Za pomocą liryki poszukuje odpowiedzi na odwieczne pytania o naturę zła, istotę egzystencji, sens umierania. Pisze o cienkiej granicy między katem a ofiarą. O nieludzkim bestialstwie oraz sile woli przetrwania. Poświęca uwagę Naznaczonym – Żydom, którzy podczas II wojny światowej toczyli nieustanną walkę o kolejny dzień życia.
Źródło: http://www.psychoskok.pl/produkt/nieparzysci/ ( otwierane w nowym oknie )
Dostępna w
Opinie o: "Nieparzyści"
Opinia
Wszędzie, gdzie będziemy przeszłość zostanie z nami – taką refleksją Segiet otwiera„Nieparzystych”.
Poetka jest przekonana bowiem, że to co nas ukształtowało ma swoje
źródło w historii. Jednak w tej książce nie tyle chodzi o dotarcie do
korzeni, co raczej o oddanie głosu tym, którzy z oczywistych powodów go
stracili. „Nieparzyści” to swoista liryczna biografia człowieka –Innego,
poetycka kronika dokumentująca walkę o każdy kolejny dzień życia.
Słowa płynące z tej poezji układają się w wyraźny apel: zobacz, co
ludzie potrafili robić ludziom i nie dopuść, żeby to kiedykolwiek
powróciło. To bardzo ważne przesłanie, szczególnie w kontekście
nieustannie toczonych wojen, mniejszych lub większych konfliktów,
rozprzestrzeniającej się jak zaraza nienawiści czy choćby postępującego
egoizmu.
Pełna recenzja na stronie http://dajprzeczytac.blogspot.com/2019/03/nieparzysci-eliza-segiet.html?q=nieparzy%C5%9Bci
Opinia
Nic dziwnego, że Poetka zdobywa prestiżowe nagrody i wyróżnienia w konkursach międzynarodowych, czy krajowych, wszak z każdym tomikiem Jej poezja jest coraz bardziej wyrafinowaną liryką bliską czynnikowi ludzkiemu i coraz częściej staje się pewnego rodzaju poezją psychologiczną w całej swej zwięzłości i minimalizmie. Bo Eliza Segiet udowadnia, że nie ważna jest ilość słów. Cały aspekt polega bowiem na ich ładunku emocjonalnym. Tomik ostatnio towarzyszył mi w podróżach. Dostrzegłam w jego wewnętrznej płaszczyźnie charakterystyczny kod DNA każdego człowieka. Wiele jest tu zapisanych afektów i każdy z nich zyskuje swój indywidualny ciąg historii – nieprzypudrowanej, skupionej na wyszukiwaniu odpowiednich wartości wpisanych w naturę ludzkiej egzystencji.
Pełna recenzja na stronie https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2019/06/nieparzysci-eliza-segiet.html
