Na nasze reakcje emocjonalne, sposób widzenia świata i to, jak na niego
(i na własne myśli) reagujemy składa się mnóstwo aspektów. Niektóre są
oczywiste, na niektóre pewnie nigdy byśmy nie wpadli. Mnie podczas
lektury przypomniały się słowa zasłyszane długi czas temu – jesteśmy
sumą tych osób, z którymi spędzamy najwięcej czasu. Pomyślałam wtedy, że
chyba nie tylko tych, że raczej wszystkich osób, bo przecież każdy
spotkany człowiek wie coś, czego my nie wiemy. Dziś pomyślałam, że
jesteśmy czymś znacznie więcej niż tylko tą sumą, ale ten wpływ to coś,
co nie sposób pominąć. I właśnie o tym jest terapia schematów (a
przynajmniej tak ją rozumiem po lekturze, która była moim pierwszym
spotkaniem z tym właśnie nurtem).
Terapia schematów czerpie z różnych modeli: wywodzi się z terapii
poznawczo-behawioralnej, skupia się więc mocno na funkcjonowaniu tu i
teraz, ale sięga też do więzi i relacji z przeszłości, korzysta z
technik psychodramatycznych i koncentruje się na potrzebach człowieka.
Dostrzegam też w ramach terapii schematów ogromną rolę uważności – bez
niej trudno byłoby do własnych trybów dotrzeć.
Pierwsza część książki (którą autorzy nazywają poradnikiem, choć to
raczej podręcznik z solidną dawką ćwiczeń i wiedzy) poświęcona jest
właśnie temu, by do swoje tryby dobrze poznać. Autorki opisują tutaj
wszystkie tryby i proponują pytania ułatwiające lepsze do nich dotarcie
oraz dołączają opisy przypadków, ułatwiające nie tylko zrozumienie, ale i
„poczucie” omawianych trybów. A jeśli lubicie uzupełniać tabelki –
będziecie mogli poszaleć
