Opinia
Bardzo ciekawa książka z gatunku fantastyki naukowej. Autorka przenosi nas do niedalekiej przyszłości gdzie dowiadujemy się jak cudowna przyszłość czeka Europę. Ten gnijący stary kontynent z obumierającą populacją ma być komunistycznym rajem, zafiksowanym na ekologii. Tym nie mniej warto sobie pomarzyć i odlecieć sobie czytając książkę. W końcu przyszłość jest nieznana, zatem wszystko może sie stać i otworzyć przed nami tą przyszłość fascynującą wspaniałymi osiągnięciami technicznymi.
Opinia
„Błękitne wstążki dróg” mają w sobie coś przyciągającego, ale nie nowatorskiego. Jest tu dużo emocji, ale tempo akcji niszczy zapał. Autorka przekazała dużo prawd, faktów, jednocześnie zmusza do myślenia nad obecnym stanem, ponieważ nie jest on aż tak odmienny od tego, co się dzieje teraz. Brakowało mi jakiś zaskakujących momentów, które wstrząsnęłyby moim postrzeganiem, jednak się z nimi nie spotkałam. Zakończenie jest dobre, ale nie powalające. Ogólnie powieść jest ciekawa, ale nie ma w niej fajerwerków – nazwałabym ją poprawną. Do tego odbiegająca od pozostałych część pierwsza. Nie mam pojęcia co ma wnosić, może zaprezentować wcześniejsze życie Joanny, jednak jest zbędna dla całości. Niby jest interesująco, ale bez większego polotu, a szkoda, ponieważ poruszone wątki można by było dynamiczniej przedstawić.
cała recenzja na stronie – http://dlalejdis.pl/artykuly/blekitne_wstazki_drog_recenzja
Opinia
Jak będziemy żyć za trzydzieści lat?
Nieco utopijna wizja przyszłości, w której pod pozorami porządku i
troski o obywatela codzienność dominują mobbing, strach i poczucie
zagrożenia.
Główna bohaterka książki – Joanna – pracuje i mieszka w Paryżu. Mamy
lata 50-te XXI wieku. Świat nieco się zmienił w porównaniu do roku 2019,
aczkolwiek nie są to zmiany drastyczne, wszystko co się pozmieniało
mniej lub bardziej można by z dzisiejszej perspektywy przewidzieć…
Światowy ład, porządek i zasady określane są troską o człowieka,
obywatela i o jego bezpieczeństwo. Mniej więcej jako całość system ten
działa, aczkolwiek w imię bezpieczeństwa odbiera jednostce sporo
wolności. Wszystkiemu zaś winne zamachy terrorystyczne dokonywane przez
organizacje pokroju ISIS, które doprowadziły do wypracowania w imię
dobra ogółu takiego, a nie innego systemu. W tym wszystkim próbuje
odnaleźć się Joanna.
Jako przykładna żona i matka żyjąca we Francji daje sobie dość dobrze
radę. Poznajemy ją w momencie, w którym praca zawodowa przestaje dawać
jej satysfakcję. Zawodowa rzeczywistość pełna jest przykrych dla Joanny
przejawów mobbingu, zawoalowanych kpin, szykan, nacisków… Można to
zrzucić na karb powszechnie panującej atmosfery zagrożenia, która
istnieje jako pewne cywilizacyjne wręcz zjawisko wynikające z ataków na
społeczność międzynarodową. Nie usprawiedliwia to jednak w żadnym
stopniu tego, czego Joanna doświadcza w pracy… Jako jednostka
ukierunkowana na dobro i bezpieczeństwo swojej rodziny Joanna całkowicie
zmienia swą perspektywę postrzegania świata w momencie zagrożenia
własnego dziecka. Do czego będzie w stanie posunąć się Joanna żeby je
ochronić? Jak będzie w stanie o nie walczyć w rzeczywistości, która w
imię dobra ogółu tłumi wszelkie indywidualne inicjatywy?
Pełna recenzja na stronie https://cosnapolce.blogspot.com/2019/05/bekitne-wstazki-drog-katarzyna-wenta.html
Opinia
Książka
„Błękitne Wstążki Dróg“ to powieść pełna emocji ale nie jest to
historia z nagłymi zwrotami akcji. Autorka zwraca uwagę na wiele
aspektów naszego życia, nad którymi warto się zastanowić i tworzy
rzeczywistość, która nie odbiega zbyt mocno od realiów, w którym teraz
funkcjonujemy. Mimo upływu lat, problemy pozostają te same przybierając
nieco inną formę. Pozornie ludzie żyją spokojnie zabezpieczeni
parasolami ochronnymi w uporządkowanym świecie ale tak naprawdę
zagrożenia czyhają pod postacią terrorystów zwanymi terrorworsami.
Akcja początkowo biegnie wolno koncentrując się na postaci głównej
bohaterki. Poznajemy jej charakter, wady i zalety, warunki w jakich żyje
oraz jej rozterki. Dużo w niej dialogów z codziennego życia, powrotów
do wydarzeń z przeszłości oraz rozważań o istotnych kwestiach naszego
życia zarówno duchowych jak i społecznych. Przy okazji powstają pytania,
które są aktualne także dziś: dlaczego ludzie cierpią? Dlaczego
pogwałca się prawa człowieka? Dlaczego ludzie wciąż są w stanie
wyrządzić innym krzywdę dla pieniędzy?
cała recenzja: https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2019/04/362-bekitne-wstazki-drog.html
Opinia
Główną bohaterką książki jest Joanna, Polka
od wielu lat mieszkająca we Francji, matka i żona. Spotykamy ją w
momencie gdy praca przestaje przynosić jej satysfakcję. Czuje się
prześladowana przez szefa i pracowników. Towarzyszy jej również ciągły
lęk o dziesięcioletnią córkę.
Czy Joanna ułoży sobie życie zawodowe? Do czego będzie zdolna w sytuacji zagrożenia bliskich osób?
Pozycja ciekawa i godna uwagi. A jak za trzydzieści lat będzie wyglądała Polska na tle Europy? Nie pytajcie…
Pełna recenzja na https://www.instagram.com/p/Bvg44_TFlfl/
Opinia
Podsumowując, po książce spodziewałam się zupełnie czegoś innego.
Liczyłam na prawdziwą powieść fantasy. Jednak książkę raczej należałoby
sklasyfikować jako powieść obyczajową z elementami fantastycznymi, bo
to, że ludzie mają "parasol ochronny" to trochę mało jak na fantastykę.
Oprócz tego książkę czytało się bardzo przyjemnie, jednak częste
przeskoki między rzeczywistością, a przeszłością trochę wytrącały mnie,
podobnie jak osoby, które pojawiały się znikąd i za chwilę znikały.
Książkę warto przeczytać, że względy na uczucie, którym Joanna obdarzała
swoją córkę Zuzię. Po zaginięciu zdruzgotana matka była w stanie zrobić
wszystko, aby ją odnaleźć i przywieźć z powrotem do domu.
https://czytamjakchce.blogspot.com/2019/02/9-odwaga-to-panowanie-nad-strachem-nie.html