Podsumowując, Maskarada całkiem przyzwoicie pisze, ma fajny styl. Czyta się to lekko, szybko.   W ogólnym rozrachunku trochę szkoda. Całkiem przyzwoity pomysł; akcja i romans w tle- to mógłby być bestseller! Niestety dla mnie całość jest niedopracowana, jakby napisana na kolanie. Gwóźdź do trumny to brak korekty (autorka odmówiła); błędy stylistyczne, ortograficzne!, rzeczowe (pomylone imiona). Autorka zapowiada kolejne 'księgi'.  Ja proponuję usiąść na spokojnie i zredagować część pierwszą. Pociągnąć wątek pracy; czym dokładnie zajmuje się ta agencja i rozbudować dialogi wewnętrzne- zbudować jeszcze raz bohaterkę. Na ten moment to książka dla nastolatek, dojrzały czytelnik oczekuje na więcej. Maskarado; trochę ciężkiej pracy i Psychoskok nie zdąży z dodrukiem Twoich dzieł, taki będzie na nie popyt. Jak na razie 3/5 :)

https://patriseria.blogspot.com/2018/05/recenzja-maskarada-psychologiczne.html

Ciekawa książka. Troszkę thriller, troszkę sensacja, troszkę psychologii, całość okraszona dowcipem i poczuciem humoru, fajnie poprowadzona pierwszoosobowa narracja... Czytało się super :) I czytało się do tego bardzo szybko, i to nie tylko z racji tego, że książka ma jedynie 202 strony; czytało się szybko, bo to dobra książka ;)
W tle fabularna sensacja, a mianowicie tajemnicza agencja, w której pracę podejmuje główna bohaterka, lawirująca w nowej zawodowej rzeczywistości po, nieraz mocno niebezpiecznych, zakamarkach przestępczego świata (ale wcale nie po "złej" stronie barykady)... a na pierwszym planie sprytnie wpleciony w fabułę wątek główny pt. "co skrywa się we wnętrzu każdego z nas i jak poznać samego siebie" ;) ... Wątek ten jest naprawdę szalenie ciekawy, i to nie tylko patrząc na tę konkretnie książkę, ale patrząc globalnie. A dzięki takim książkom... fajnie jest go (dla samego siebie) zgłębiać ;)
Wniosek można wysnuć po lekturze taki, że każdy z nas ma jakieś jasne i mroczne strony... Może nawet każdy z nas jest w jakimś sensie utajonym psychopatą? ;) ... Wniosek drugi - odpowiednie okoliczności i odpowiedni ludzie mogą wydobyć z nas to, o czym sami nie mieliśmy pojęcia. A jak już to wydobędą (lub gdy samo z siebie wszystko wypłynie z nas na powierzchnię)... kwestią zaufania i pokonania strachu jest to, czy pozwolimy zarówno innym jak i samym sobie na poskromienie własnych demonów... Odwieczny dylemat w relacjach międzyludzkich: zaufać? ... dać szansę? ... zobaczyć co jest za zakrętem tej drogi, czy zawrócić? ... ;) Nic nie zdradzę, ale warto było doczytać tę książkę do końca ;)
Polecam!
https://cosnapolce.blogspot.com/2018/04/psychologiczne-odbicie-maskarada.html

Warto przeczytać i poznać bardzo zaskakujące i ciekawie opisane wydarzenia z życia dwudziestopięciolatki, które dzięki przeplataniu się akcji zawodowych z tymi prywatnymi nie pozwolą nam się nudzić i z ciekawością doprowadzą do ostatniej strony książki. Ciekawe dialogi, bardzo wartka akcja i nieoczekiwane sytuacje są dużymi zaletami, książki, którą czyta się bardzo przyjemnie.Gorąco polecam ! 
https://kropeczkamoja.blogspot.com/2018/04/psychologiczne-odbicie-maskarada.html

Książka „Psychologiczna odbicie” jest nie tylko zaawansowanym portretem psychologicznym głównej bohaterki – dziewczyny odważnej, postępującej jedynie według swoich własnych schematów, z pewnymi skłonnościami psychopatycznymi. To także po części opowieść o każdym z nas, bo nie ma na tym świecie chyba nikogo, kto nie borykałby się z jakimiś trudnościami, cieniami przeszłości czy lękiem o przyszłość. Język książki jest wprost genialny, trudno oderwać się od lektury, a każdy kolejny rozdział trzyma w napięciu. Wielkie brawa należą się także za świetną kreację postaci – silne charaktery, niepoddające się w walce z przeciwnościami losu lubię najbardziej. Jedynym minusem książki są liczne błędy, co zapewne wynika z faktu, iż autorka zrezygnowała z korekty wydawnictwa. Ta skaza jednak nie psuje całego obrazu powieści, którą mimo wszystko jestem szczerze zachwycona.


http://dlalejdis.pl/artykuly/psychologiczne_odbicie_recenzja

Powieść „Psychologiczne Odbicie” jest dowcipna, inteligentna, z dobrze poprowadzoną pierwszoosobową narracją. Jest to znakomite studium złożoności ludzkiej psychiki i dążenia do zrozumienia własnego siebie. Z czym nie każdy potrafi się uporać.

Autorce „Psychologicznego Odbicia” udaje się sprawić, że czytelnik bezwiednie przeskakuje z planu akcji do psychiki Luizy. Z zapartym tchem czeka na to, jaką tajemnicę skrywają przed sobą główni bohaterowie, która zamiast ich rozdzielić, jeszcze bardziej połączy.

Szczerze polecam