Życie bywa okrutne i tutaj widać to jak na dłoni. Dziewczynka, która powinna skupić się na nauce, musi swoją uwagę poświęcać na szyderstwa, które są kierowane w jej stronę. Dlaczego tak jest, że osoby, które ważą troszkę więcej od nas, są postrzegane jako gorsze? Wygląd nie świadczy o tym, jakimi jesteśmy ludźmi. Wciąż o tym zapominamy i nie potrafimy uczulać na ten fakt innych. Historia Diany zatacza troszkę inne koło i pomimo tego, że jej wybranek zadrwił z niej, to ona nie popadła w depresję i nie załamała się, a wręcz przeciwnie. To właśnie zmotywowało ją do zmian w życiu. Wiedziała, że albo teraz, albo nigdy. Zaczęła ćwiczyć i zdrowo się odżywiać. Nie ma tutaj rezygnacji z marzeń i postawionych sobie celów, ale moc pozytywnego myślenia, determinacja i chęć życia. To właśnie zobaczymy dzięki głównej bohaterce.

Podsumowując całą lekturę, jest to pozycja, którą warto przeczytać niezależnie od wieku. Przekazuje wartości, o których często zapominamy. Mówi nam o akceptacji samego siebie, kulturze, tolerancji i szacunku do drugiego człowieka. Szczególnie człowieka, który „odstaje” troszkę od reszty i walczy z jakimiś problemami czy chorobami. Tacy ludzie potrzebują naszej szczególnej uwagi, ale tej pozytywnej oraz wsparcia i dobrego słowa, a nie krytyki i poniżenia. Ta historia pokazuje, że warto iść przed siebie pomimo wszystko i nie poddawać się. Polecam gorąco.

http://dlalejdis.pl/artykuly/wiara_nadzieja_milosc_recenzja

Monika Jagodzińska potrafi czarować słowem. Czytając jej powieść, nie da się od niej oderwać. Pisze tak płynnie i lekko, że nie zdajemy sobie sprawy, że już jesteśmy w połowie powieści. Ja nie mam pojęcia jak autorka to robi, ale ja chce jak najwięcej jej książek!
Podsumowując "Wiara, nadzieja i miłość" to naprawdę dobra powieść. Czyta się ją z zawrotną prędkością, pochłania ona bez reszty i zmusza do przemyśleń nad naszym zachowaniem. To kolejna powieść tej autorki, która na długo pozostaje w pamięci czytelników!

http://citeofbooks.blogspot.com/2018/05/278-nigdy-nie-jest-za-pozno-by-uwierzyc.html

Jak już wspominałam - zaskoczył mnie wiek Autorki. Zwłaszcza w konfrontacji z treścią i z trudnym problemem, który porusza w swojej książce. Zaburzenia, jakimi są anoreksja i bulimia, to temat trudny i wymagający. Autorka świetnie kreuje główną bohaterkę i pokazuje jej emocje, uczucia, a także walkę, jaką młoda dziewczyna musi prowadzić sama ze sobą każdego dnia. Świetnie się tu sprawdza narrator w pierwszej osobie - zabieg ten uwiarygodnił całą historię. Bardzo ładnie zarysowane zostały relacje z otoczeniem - zaczynając od osób, które wspierają Darię w jej chorobie, aż po jednostki, które nie są świadome, z czym nastolatka się zmaga. Nie dostrzegają problemu lub nie chcą go dostrzegać. Także początkowe prześladowanie z powodu nadwagi jest pokazane jako poważny problem, który może przytrafić się każdemu uczniowi. Książka napisana naprawdę przyzwoicie, postaci wydają się sympatyczne i ładnie wprowadzone do historii, a cała akcja przekonała mnie i zmusiła do refleksji.
Nie jest to lekka opowieść, ale czyta się ją szybko i na pewno warto polecić zwłaszcza młodym, dopiero wkraczającym w życie osobom.

https://kulturalnamysz.blogspot.com/2018/05/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html

Życie każdego piętnastolatka jest trudne. Jestem tego pewna. Jednak, jeśli los obdarzył go dodatkowo pewnymi „atutami”, takimi jak otyłość to ilość kłód pod nogami jest niewyobrażalna. Tak właśnie wygląda życie Diany. Nie ma czego zazdrościć… a o tym wszystkim w książce „Wiara, Nadzieja, Miłość”.

Zapraszam Was dziś na recenzję mojego patronatu, czyli książki Moniki Jagodzińskiej „Wiara, Nadzieja, Miłość”. Przyznam, że spodziewałam się, że to debiutantka, jednak autorka ma na swoim koncie już zbiór opowiadań „Cykl”.  Monika ma dwadzieścia lat, czyli jest ode mnie sporo młodsza, a już może pochwalić się niezłym dorobkiem, trzymam kciuki za kolejne publikacje.

więcej na
http://poligondomowy.pl/2018/04/12/wiara-nadzieja-milosc-monika-jagodzinska

Ta powieść powinna być skierowana dla wszystkich, bez wyjątku. Młody czy starszy, każdy powinien poznać historię Diany i czerpać z niej jak najwięcej życiowych mądrości. Powinien nauczyć się akceptacji siebie, własnego ciała i szacunku do niego. Lektura pokazuje nam zachowania, które w naszym życiu nie powinny mieć miejsca. Uważam, że Pani Monika zasłużyła na wiele pochwał, bo wierzę, że napisanie tak życiowej i prawdziwej mini książki było nie lada wyzwaniem. 
Reasumując, bez zbędnych przeciągań - książka jest warta jak najbardziej waszej uwagi. Mówi o akceptacji samego siebie, tolerancji i kulturze, której tak często zaczyna brakować. Poświęćcie jej godzinę lub dwie, bo dłużej raczej Wam nie powinna zająć i oceńcie sami. Jestem jednak raczej pewna, że nie pożałujecie. To jedna z tych lektur, które są żywe i ponad czasowe. Ten problem choroby raczej nigdy nie zniknie więc... Warto zapoznać się z Wiarą, Nadzieją, Miłością. I to jak najszybciej. W dodatku jestem pod wrażeniem, że tak świetnie udało się napisać krótką książkę tak młodej osobie jak Pani Monika.  Ja polecam z całego serca, skusisz się?

http://tylkomagiaslowa.blogspot.com/2018/04/wiara-nadzieja-miosc.html

Reasumując, bez zbędnych przeciągań - książka jest warta jak najbardziej waszej uwagi. Mówi o akceptacji samego siebie, tolerancji i kulturze, której tak często zaczyna brakować. Poświęćcie jej godzinę lub dwie, bo dłużej raczej Wam nie powinna zająć i oceńcie sami. Jestem jednak raczej pewna, że nie pożałujecie. To jedna z tych lektur, które są żywe i ponad czasowe. Ten problem choroby raczej nigdy nie zniknie więc... Warto zapoznać się z Wiarą, Nadzieją, Miłością. I to jak najszybciej. W dodatku jestem pod wrażeniem, że tak świetnie udało się napisać krótką książkę tak młodej osobie jak Pani Monika.  Ja polecam z całego serca, skusisz się?

http://tylkomagiaslowa.blogspot.com/2018/04/wiara-nadzieja-miosc.html