Diana to uczennica trzeciej klasy gimnazjum, która jest dość pulchna. Ostatnia klasa przed pójściem do liceum to dla niej ciężki czas. Nie dość, że musi mierzyć się z nauką, to jeszcze rówieśnicy stale wyśmiewają się z jej wyglądu. Dziewczyna jednak planuje popracować nad sobą, a wkrótce kilogramów zaczyna jej ubywać…

Niespodziewanie jednak okazuje się, że Diana nie potrafi przestać. Zaczynają się u niej problemy psychiczne, aż w końcu diagnoza jest jedna – anoreksja. Od tej pory rozpoczyna się rozpaczliwa walka z chorobą, która jest bardzo nierówna… Czy nastolatka da radę zaakceptować siebie? Czy znajdzie szczęście i wiarę we własne możliwości? A może nawet… miłość?



W książce tej poruszone zostały bardzo ważne tematy, takie właśnie jak zaburzenia odżywiania, ale nie tylko. Jest w niej pokazana zmiana w psychice dziewczyny, ponieważ Diana przez zachowanie swoich rówieśników traci poczucie własnej wartości. Zaczynają się także u niej myśli samobójcze. Moim zdaniem zostało to bardzo dobrze oddane w tej historii, możemy wręcz poczuć ból oraz zagubienie głównej bohaterki. Diana to postać bardzo zraniona, próbująca dopasować się do życia, które stale stawia przed nią nowe wyzwania. Jej historia niejednokrotnie mnie wzruszyła, a sama kreacja postaci nastolatki jest taka, że czytelnik wprost chce jej kibicować.

cała recenzja na stronie https://www.instagram.com/p/CZ1QxamMLmp/ 

Po przeczytaniu Wiara, nadzieja, miłość miałam ochotę napisać do autorki i zapytać, czy opisała prawdziwą historię, jednak stwierdziłam, że nie jest to istotne. Nie ma dla mnie różnicy, czy Monika Jagodzińska przedstawiła własne doświadczenia, czy koleżanki, a może książka powstała w oparciu o literaturę, która ją zafascynowała. Dla mnie liczy się, że podjęła próbę przekazania jakie emocje towarzyszą przy chorobach związanych z zaburzeniem odżywiania. Może mogła napisać nieco więcej o tym jak wygląda sama terapia. Takie informacje mogłyby ośmielić osoby, które się jej boją. Jednak i bez tego Wiara, nadzieja, miłość publikacja króciutka, ale spójna. A jej przesłanie brzmi dla mnie Nie wstydź się być sobą.

https://www.asiaczytasia.pl/2020/06/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html

Po przeczytaniu ostatniej strony odnosi się wrażenie, że jednak dobro wygrywa. Że wiara w drugiego człowieka i jego dobre serce pomoże wtedy, gdy sami w to nie wierzymy. Zawsze, nawet w najgorszych sytuacjach jest wyjście i znajdzie się ktoś, kto nam pomoże uwierzyć w siebie. 
Warto wierzyć w lepsze jutro i czekać z nadzieją na tę prawdziwą miłość!


„Wiara, Nadzieja, Miłość” nie jest łatwą lekturą. Jest to wręcz szokująca historia nastolatki, która tylko pragnęła stać się lubiana i akceptowana przez otoczenie.

https://przystanekszczescia.blogspot.com/2019/03/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html 

Książka mnie zachwyciła i pochłonęła już od pierwszych stron. Autorka porusza bardzo trudny temat samoakceptacji i przemocy psychicznej wśród nastolatków. Niestety w dzisiejszych czasach w dobie mediów społecznościowych ten problem jeszcze bardziej przybrał na sile. Nastolatki mierzą się z nierealnym kanonem piękna, wszystkie chcą być fit nawet za cenę własnego zdrowia.Główna bohaterka powieści Diana musi mierzyć się z negatywnymi opiniami swoich rówieśników. Przez swój trochę pełniejszy wygląd jest wyszydzana przez innych, niestety przemoc psychiczna której doświadcza nie ogranicza się tylko do murów szkoły. Jej skala jest znacznie większa, bo dotyczy również życia internetowego. Autorka doskonale oddała obraz stanu psychicznego dziewczyny. Początkowo problemy z relacjami społecznymi są dla Diany bodźcem do zmian. Zmienia swoje podejście do odżywiania i zaczyna więcej uwagi zwracać na sport. Niestety granica między radością z osiągniętych rezultatów a presją, by nadal utrzymać ten stan zbyt mocno się zaciera. Przez co dziewczyna traci kontrolę. Diana zaczyna zmagać się z jednym z najczęstszych problemów obecnych nastolatków z anoreksją, a w późniejszym etapie z bulimią.Książka Wiara Nadzieja Miłość to opowieść o walce z własnymi słabościami, o zaakceptowaniu samego siebie, a także o tym, że nigdy nie jest za późno na zmiany.Bardzo się cieszę, że ta powieść powstała i że porusza tak trudny temat. Książkę powinni przeczytać nie tylko ludzie młodzi, ale przede wszystkim ich rodzice, by móc w porę zareagować gdy zajdzie taka potrzeba. Psycholog i Psychiatra to już ostateczność pierwszą rzeczą którą potrzebuje zagubiony nastolatek to rozmowa i wsparcie bliskich, by wiedział, że jego sprawy są dla kogoś ważne i że ma wokół siebie ludzi, którzy go kochają i wspierają, warto o tym pamiętać.

recenzja pochodzi z bloga 
https://naticzyta.blogspot.com/2019/01/wiara-nadzieja-miosc.html 

Powieść porusza, wzbudza wiele emocji i skłania do refleksji. Historia Diany na długo zostaje w pamięci czytelnika, podsuwając mu od czasu do czasu różne przemyślenia. Sama jestem zaskoczona, jak duży wpływ wywarła na mnie ta książka. Niewątpliwie w młodziutkiej autorce Monice Jagodzińskiej tkwi duży potencjał i z zainteresowaniem będę śledzić jej dalsze literackie losy. Wiarę, Nadzieję, Miłość polecam osobom, które lubią powieści obyczajowe traktujące o sprawach trudnych i nieoczywistych, miłośnikom literatury młodzieżowej oraz wszystkim, bez względu na wiek, którzy pragną dowiedzieć się czegoś więcej na temat zaburzeń odżywiania i zachowań, jakie przejawiają osoby na nie cierpiące.
http://www.halmanowa.pl/2018/08/wiara-nadzieja-miosc-monika-jagodzinska.html

Otulcie się autentycznością i poznajcie nastoletnie historie, które przewrotny los czasami przenosi do rzeczywistego świata, bo naprawdę warto. Czytaj ją sercem i nie bój się łez.
https://zatrzymachwileulotne.blogspot.com/2018/06/czytaj-sercem-l-wiara-nadzieja-miosc.html