Każdy wiek ma swoje możliwości, swoje problemy i swoje radości. Życie bywa nieprzewidywalne, wskazuje autorka. Ważne, by patrzeć na nie z wiarą i nadzieją. Wtedy miłość, na ogół przychodzi sama.

http://kuznia.art.pl/recenzje/2053-wiara-nadzieja-milosc-monika-jagodzinska.html

Autorka porusza tutaj ważne aspekty w życiu ludzi otyłych, którzy tak jak my mają swoje życie, marzenia, pragnienia uczuć, chcą być kochani, realizują się zawodowo, społecznie. Pokazuje też, jak łatwo takich ludzi złamać, wyrządzić im krzywdę fałszywymi obrazami ich wizerunku, okraść z wiary w ludzi, nadziei w siebie i poczucia własnej godności. To też rodzaj lekcji pokory dla tych, którzy stoją z boku i oceniają tylko przez pryzmat tego, jak ktoś się prezentuje, wygląda. 

W Dianie zakłębiło się wiele emocji, niewykrzyczanych słów, by iskierka zapaliła pomysł, plan do dalszego działania. Z jednej strony niby niewinna walka o samą siebie, z drugiej zaś próba udowodnienia światu, że jak się bardzo chce, to można wiele. Przyznaję, że siła, determinacja i hart ducha, jaki z niej emanował mogą stać się inspiracją dla wielu innych. Młoda dziewczyna a taki ogrom poważnych doświadczeń. 


„Wiara, Nadzieja, Miłość” to tylko pozornie prosta historia o próbach zmiany swego życia. To przede wszystkim opowieść o sile, dorastaniu, dojrzałych emocjach, ratowaniu własnego „ja” kosztem zdrowia i kłębiących się odczuć. Pierwszoosobowa narracja pozwala spojrzeć nam psychologiczne aspekty wykreowanej przez autorkę postaci. Płynność fabuły pozwala wejść nam w świat młodziutkiej Diany szybko i precyzyjnie. 

https://nietypowerecenzje.blogspot.com/2018/03/przedpremierowo-patronat-medialny-wiara.html