Nekroperformans. Kulturowa rekonstrukcja teatru Wielkiej Wojny

| Dodano: 27 listopad 2017 | Dodana przez: redakcja

Share

Okładka

Twoja ocena

Punktem wyjścia do cyklu opowieści o teatrze Wielkiej Wojny są uwikłane w wydarzenia geopolityczne biografie intelektualistów, artystów, żołnierzy i rewolucjonistów.

Autorka proponuje nowatorską perspektywę spojrzenia na proces kształtowania się polskiej nowoczesności, sięgając do wypartych obszarów doświadczenia związanego z I wojną światową i następujących po niej procesów emancypacyjnych. Książka pokazuje, że u podstaw naszej nowoczesnej państwowości tkwi nie tylko romantyczny mit niepodległościowy, ale także horror bratobójczej walki na frontach imperialistycznej wojny i pacyfistyczne dążenia ludzi skonfrontowanych z wojenną przemocą.

Autorka konstruuje alternatywne archiwum kultury, powoływane z poddanych wielokrotnym mediacjom resztek i szczątków historii – ciał, dokumentów, dzieł i tekstów kultury – które domagają się uwzględnienia w niekanonicznym myśleniu o naszej przeszłości. Szczątków takich, jak ciało Róży Luksemburg, od którego zaczyna się narracja Nekroperformansu – kobiety, Żydówki, polsko-niemieckiej działaczki komunistycznej, więzionej, prześladowanej, zamordowanej i sponiewieranej po śmierci. To alternatywne archiwum staje się podstawą do sformułowania projektu nowej antropologii, ufundowanego na doświadczeniu Wielkiej Wojny i zapisanego w formule teatru nowoczesnego.

Z recenzji wydawniczych:

W Nekroperformansie mamy do czynienia nie tylko z nową wiedzą faktograficzną, będącą efektem badań źródłowych autorki, ale także ze świadomym i umiejętnie zrealizowanym zamysłem poszerzenia samowiedzy studiów performatywnych. Dochodzi tu do reorientacji w zakresie definicji tego, co mieści się w rejestrze stabilnej kulturowej wiedzy. Wychodząc od materialności ciał i ramujących śmierć praktyk, autorka zaburza przejrzystą – bo opartą na przemilczeniu – siatkę pojęciową historii kultury w jej kanonicznej postaci. Fundamentalne dla pracy autorskie pojęcia Doroty Sajewskiej nekroperformans i ciało-archiwum ,,zszywają” najbardziej oddalone od siebie tematycznie rozdziały książki, łącząc reaktywacje afektu, widmowy byt po-cielesności z dawniejszą, idealistyczną domeną dramatycznej sceny – restytucją sensu i (re)prezentacją.

Tomasz Majewski

Dorota Sajewska widzi archiwum Wielkiej Wojny jako zapowiedź zjawisk polityczno-kulturowych nowoczesnej Europy, a pojęcie performansu traktuje jako kategorię transgresywną pozwalającą badać różne teksty kultury. Obcość brzmienia pojęcia nekroperformans umożliwia wprowadzenie nowej perspektywy, kierującej uwagę na widowiska „śmiertelnych konwulsji szczątków”, a nie wysublimowanych danse macabre, w których uczestniczą zjawy i duchy. Jest odciążeniem idei teatru śmierci od kontekstów metafizycznych i wszelkich posług patriotycznych. Jest próbą uczynienia zeń kategorii uniwersalnej związanej z doświadczeniem ciała, podlegającego fuzji mentalno-fizjologicznej, a nie duchowości wyemancypowanej od materii. Dyskurs tak zaprojektowany i zrealizowany wydaje się odważny, przekonujący i oryginalny. Budzi zaciekawienie, a także wolę polemiki.

Katarzyna Fazan

Źródło: opis wydawcy

Dostępna w

Opinie o: "Nekroperformans. Kulturowa rekonstrukcja teatru Wielkiej Wojny"

Nowa opinia

Nowa recenzja

Proszę się zalogować

Aby dodawać recenzje oraz zmieniać opisy należy się zalogować.
Jeśli nie masz jeszcze konta:

Adding grade as non logged

Niezalogowani użytkownicy muszą potwierdzić przyznanie oceny dla książki. Jeśli nie chcesz przyznać oceny zamknij to okno, zalogowani użytkownicy nie muszą potwierdzać dodania oceny.

Oceń książkę

Znajdź nas na Facebooku

Partnerzy

Subiektywnie o książkach
Dwumiesięcznik SOFA
Wydawnictwo Psychoskok
Wydawnictwo MG
Kuźnia Literacka
Zażyj Kultury
Fundacja  Polonia Union
Kulturalne rozmowy - Sylwia Cegieła
Sklep internetowy TylkoRelaks.pl
CoCzytamy.pl