Znaki życia ciężko przeczytać jednym tchem, przewracać stronę za stroną bez głębszego zastanowienia. Nie sposób obojętnie przejść obok bohaterek, które borykają się naprawdę z poważnymi problemami. Na początku ciężko mi się było „wgryźć” w tę powieść ze względu na styl autorki. Akcja rozwija się powoli. W trzecioosobowej narracji nad dialogami znacznie dominują opisy uczuć postaci oraz ich wspomnienia.

Głównym tematem powieści są oczywiście losy bohaterek. Na ich przykładzie Wioletta Milewska przedstawia różne typy relacji damsko-męskich. Książka dla wszystkich? Nie, raczej dla czytelników o mocnej psychice i lubiących taką literaturę. Do jakiego gatunku zakwalifikowałabym tę lekturę? Ciężko wybrać jeden konkretny. Znaki życia to zarówno dramat psychologiczny, obyczajowy, jak i społeczny. Poruszyła każdą strunę w moim sercu. Wzbudziła skrajne emocje – od śmiechu po płacz i strach. Żadnego tabu, żadnej cenzury. Milewska nie pominęła żadnych znaków, które człowiek dostaje od życia.
http://dropsksiazkowy.blogspot.com/2017/08/znaki-zycia-tom-i-wioletta-milewska.html

Naprawdę świetna, dwutomowa powieść. Akcja szybko wciąga, a trzech bardzo charakterystycznych bohaterek nie można nie polubić.
Malwina od wielu lat zmaga się z uzależnieniem, które skazało ją na izolację i walczy o przetrwanie związku. Wydaje się, że jest gotowa, by zakończyć to pasmo cierpień. Niestety nie przewiduje, jak drastyczne następstwa może mieć podjęta decyzja.
Sylwia boryka się z niepokojącymi objawami bólowymi, których nie są w stanie uśmierzyć leki. Na domiar złego Sylwia nie może liczyć na wsparcie męża, który skrywa pewną tajemnicę…, Wiktoria prowadzi dom i małe gospodarstwo. Niestety mężczyzna, z którym jest związana od lat, nie potrafi docenić jej starań, ponieważ ponad związek stawia inne sprawy.

Wnikając w fabułę zrozumiemy także, że ich losy są ze sobą splecione, i będziemy zaskoczeni jak bardzo…