"Czyż fantazja nie jest siostrą geniuszu?"

Drugi tom, podobnie jak pierwszy, wypełniony jest zabawnymi i zaskakującymi wydarzeniami z życia Anety, nadpobudliwej psychoruchowo osóbki, teraz w wieku szkoły średniej. A są to niesamowite przygody, bo dziewczyna obdarzona jest niezwykłym temperamentem i fantazją. Nie można wyjść ze zdumienia, że tak wiele niecodziennych perypetii może się przydarzyć jednej osobie, ale jak się ma takiego pecha, to kłopoty niejako same do człowieka przyklejają się. Jak mówi jej matka "są pewne problemy natury wychowawczej, ale wyjdzie z tego, a przynajmniej taką mamy nadzieję". Duża porcja świetnego humoru, a wszystko opowiedziane na tle absurdalnej atmosfery polskiej socjalistycznej rzeczywistości.

Przepadam za książkami, w których odnajduję cząstkę siebie i swojego świata. Ich czytanie to dla mnie podwójna radość i przyjemność, a jeśli tylko podane są w tak świetnej formie, to identyfikuję się z nimi i na długo pozostają we mnie. A ta książka taka właśnie jest. Ciepła, wrażliwa, sugestywna i pełna emocji. Autorka prowadzi czytelnika bardzo plastycznie i interesująco. Mamy wrażenie, jakbyśmy sami byli główną bohaterką, razem z nią przeżywali rozterki i wpadali w zabawne tarapaty. To lekkie pióro i naturalna łatwość, z jaką książka przykuwa uwagę czytelnika, bardzo mi odpowiadają. Namawiam młodych i starszych czytelników do zapoznania się z nią, świetna porcja relaksu, wzruszeń i przemyśleń, z przymrużeniem oka. Z wielką niecierpliwością czekam na "Wyspy Pieprzowe", których premiera przewidziana jest na grudzień.

bookendorfina.blogspot.com

Jesienne i długie wieczory wywołują w nas melancholię, smutek i lekką depresję, mimo otaczających nas na dworze kolorów. Ja mam na to niesamowite panaceum! :)

Dzisiaj podzielę się z Wami "Wyspami Paprykarzowymi" Anety Skarżyński. Coś Wam świta?

Tak to druga część, wspomnianej już na blogu, świetnie przyjętej przeze mnie książki, którą czytałam z wielkim uśmieszkiem na twarzy. "Wyspy Naftalinowe" (jeśli jeszcze nie zapoznaliście się z tą recenzją, to odsyłam Was do niej).

Nadal mamy do czynienia z Anetką, która powraca w wielkim dla siebie humorystycznym stylu. Aneta jest osobą o wielkim temperamencie z bardzo barwną osobowością. Tym razem będziemy świadkami jej dojrzewania, gdyż powieść rozpoczyna się, gdy Aneta ma piętnaście lat i rozpoczyna kolejny etap edukacji, w szkole średniej. Oczywiście nauka nie jest jej numerem 1 na liście priorytetów, Anetka woli poznawać nowych ludzi i budować barwne znajomości. W liceum pedagogicznym, wspólnie z dwiema przyjaciółkami tworzy grupę, która swoimi działaniami przyprawia o ból głowy nauczycieli i rówieśników. W tym czasie znajduje też swoją pierwszą, prawdziwą miłość, na którą tak czekała.

"Wyspy Paprykarzowe" nie straciły rezonu, nadal są śmieszne i wyciskają łzy przy każdej możliwej okazji. Jednym z takich fragmentów był moment z piosenką "Chcemy być sobą" - Perfectu. (Specjalnie nie mówię Wam o czym był fragment aby tylko wzniecić waszą ciekawość na wyższy stopień. :) ). Przy każdej kartce uśmiech nie schodził mi z twarzy, co w niektórych sytuacjach było dziwne dla kogoś postronnego. Książkę będę wspominać jako świetnie spędzone chwile, bo tak dobrej książki z humorem już dawno nie czytałam.


Książkę nadal polecam wszystkim czytelnikom, którzy chcą się rozerwać i którzy szukają czegoś na oderwanie się od zmartwień i rzeczywistości. Muszę jeszcze tutaj nadmienić, że następna część niedługo będzie miała premierę, a więc nie ma co, trzeba czekać.

Dziękuję Wydawnictwu Psychoskok za możliwość przeczytania jakże wspaniałej i godnej polecenia książki.
Link do recenzji
http://kobiecerecenzje365.blogspot.com/2015/11/wyspy-paprykarzowe-aneta-skarzynski.html