Przy stoliku gada się o tym i owym, podejmuje różne wątki, komentuje sprawy polityczne, plotkuje o znajomych, rozdaje drobne kopniaki rywalom, omawia porażki i zwycięstwa, psychiczne wzloty i doły. Czasem rozmowa toczy się wartko, niekiedy utyka, po to, aby znów nabrać tempa. Bywa i wesoło, i nudnawo, i straszno, i śmieszno.

Książka jest w zasadzie zbiorem okołostolikowych anegdot, a może, jak sam Gruza ją określił podczas wieczoru autorskiego, raczej skeczy. Znajdziemy jednak w „Stoliku” znacznie więcej. Autor dzieli się bowiem również swoimi refleksjami nad niszczącym czasem, chorobami, słabością ludzkiej konstrukcji.

Źródło: http://www.polityka.pl/kultura/ksiazki/recenzjeksi... ( otwierane w nowym oknie )