Całkiem fajna powieść, opowiadająca o walce o wolność w latynoskim kraju. Dominikana za rządów tamtejszego dyktatora i urocze siostry przeciw niemu.

Walka o wolność, walka z dyktaturą to tematy dosyć popularne w literaturze. Wiele krajów było przez lata dotkniętych reżimem i nadal są miejsca na świecie, gdzie ludzie nie mogą czuć się wolni. Julia Alvarez zabiera nas do Republiki Dominikańskiej połowy poprzedniego stulecia, gdzie swoje rządy sprawuje Rafael Trujillo.

Głównymi bohaterkami tej powieści są cztery siostry Mirabal: Dedé, Patria, Minerva oraz María Teresa. Poznajemy je w latach czterdziestych, gdy są jeszcze dziewczynkami, pełnymi marzeń, gdy zaczynają swoją naukę w szkole z internatem. Kolejne fragmenty ich historii opisane są z perspektywy innej siostry, co pozwala lepiej nam je poznać, wczuć się w ich role, zrozumieć ich obecne i późniejsze decyzje. Widzimy ich dorastanie, pierwsze życiowe wybory i początki zainteresowania polityką... Poznajemy ich rodzinę, tamtejsze realia i siłę władzy Rafaela Trujillo, jego bezwzględność i tyranię. Ojciec dziewczyn starał się żyć w zgodzie z dyktatorem, podporządkowywał się jego woli, oddawał mu należne hołdy, jednak mimo to nie mógł się czuć bezpieczny. Czego zażądał Trujillo musiał bezwzględnie otrzymać, zabawiał się co rusz nowymi dziewczynami, coraz młodszymi. Pojawiały się one na chwilę w jego życiu, potem równie szybko jak się nimi zachwycał, zapominał o nich.

Wiele z opisanych tu postaci faktycznie żyło, oczywiście charyzmatyczne siostry nazywane Motylami też istniały i zaznaczyły swoje miejsce w historii Dominikany. Jednak chociaż powieść ta powstała na motywach prawdziwych wydarzeń, to oczywiście duża część jej fabuły została zmyślona. Autorka musiała stworzyć z legendarnych Motyli prawdziwe kobiety z krwi i kości, opisać ich rozterki i nadzieje, życie rodzinne, miłości i ambicje.

"Powieść nie jest (...) historycznym dokumentem, ale raczej swoistą podróżą przez ludzkie życie".

Trzeba przyznać, że Julii Alvarez udało się dotrzeć do sedna sprawy, przedstawić nam te kobiety, ich upór, ale też i słabości. Owszem jest to opowieść o walce o wolność, ale nie brakuje tu również miłości, przyjaźni i rodzinnego ciepła. Poznajemy życie na Dominikanie, rolę tamtejszych kobiet w rodzinie i społeczeństwie.

Trzy siostry zapłaciły największą cenę za wolność kraju, jedna z nich - Dedé – nie do końca zgadzała się z decyzjami pozostałych dziewczyn, wielokrotnie próbowała je odwieść od ich planów, przez co czasami dochodziło między nimi do nieporozumień. Teraz to ona dba o ty, by Motyle pozostały w pamięci rodaków, by wszyscy pamiętali o nich i ich poświęceniu.

Jest to bardzo interesująca powieść, dająca wyobrażenie o mającej miejsce w Republice Dominikańskiej rewolucji, o tym jak cenna jest wolność i ile można poświęcić, by ją osiągnąć. Mnie przykład tych walecznych kobiet wprawił w zadumę. Nie wiem, czy będąc na ich miejscu, potrafiłabym narazić życie moich bliskich, bezpieczeństwo własnych dzieci dla tej walki. Może dlatego najłatwiej było mi się utożsamiać z Dedé, najłatwiej zrozumieć jej decyzje, co jednak nie oznacza, że pozostałe bohaterki nie wzbudziły mojego podziwu. Warto również pokreślić, że autorce świetnie udało się oddać tło polityczne, to jak reżim przybierał na sile, to do czego była zdolna władza, by utrzymać status quo.

Lektura skłania do refleksji i z pewnością na długo nie pozwoli o sobie zapomnieć. Zachęcam Was do sięgnięcia po tę wielowymiarową, piękną i wzruszającą opowieść.

Zapraszam na mój blog, gdzie do wygrania jest jeden egzemplarz tej wspaniałej powieści!

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2014/02/julia-alvarez-czas-motyli.html