Miłość, która rodzi się pomiędzy mężczyzną a kobietą, przychodzi do nich jako dar, ogarniając ich swym światłem, ogrzewając swym ciepłem. Jest to miłość zakochania, która jak pierwsze wino Kany Galilejskiej rozwesela serce zakochanych. Niemniej jednak po pewnym czasie wspólnego świętowania zaczyna tego wina brakować. Małżonkowie zamiast blasku zakochania doświadczają ciemności niedoświadczania i nieodczuwania.
Fragment książki

O. Paweł Sambor OFM, który od kilku lat prowadzi rekolekcje dla małżeństw, w swojej książce skupia się właśnie na tym późniejszym okresie w związku małżeńskim, gdy pierwsze „odurzenie” zaczyna ustępować miejsca zwykłemu życiu wraz ze wszystkimi jego problemami. Wino się kończy, zostaje tylko woda. Jezus jednak obiecuje małżonkom nowe wino, cudownie przemienione z „wody codzienności”, lepsze niż poprzednie. Jest nim małżeńska duchowość, prawdziwa istota sakramentu małżeństwa, czyli mocna i głęboka więź pobłogosławiona przez Jezusa.

W każdym małżeństwie, niezależnie od stażu, może dokonać się cud przemiany wody codzienności w wino prawdziwego szczęścia!

Źródło: esprit.com.pl