Od dzieciństwa Kafka zdawał sobie sprawę, że jest stale przez ojca oceniany i ta ocena nie jest dla niego korzystna. W 1919 roku napisał przejmujący list do ojca, w którym podkreśla, że ciągły lęk, poczucie małości wobec rodzica skrzywiły jego psychikę, zdecydowały o braku wiary w siebie i poczuciu własnej słabości. Miłość do ojca miesza się tu z nienawiścią.