Książka naprawdę ciekawa. Najprościej rzecz ujmując - taka dla wszystkich! Treść poparta życiowymi przykładami, z którymi wszyscy się spotykamy na co dzień. Prosty i jasny opis w przystępny sposób tłumaczy istotę zagadnień. Ci którzy sięgną po ten tytuł z pewnością znajdą coś dla siebie - mam tu na myśli konstruktywne wnioski. Ci bardziej oczarowani zapewne je zastosują lub przynajmniej zaczną zauważać wskazane sprawy w bieżącym życiu, analizując i interpretując je już nieco inaczej, głębiej.

To jest to, co lubię, mądrość ludowa i akademicka w pigułce łatwej do przełknięcia, nawet przez gatunek homo sapiens z gałęzi „leniwcowatych”. Ciekawość książki polega na tym, że oczywiste informacje są w niej przedstawione w formie prostego wywodu, bez zbędnych słów modnie angielszczonych, bez push upu dla podniesienia ich rangi, tylko zwyczajnie, jak usmarkany brzdąc przy spódnicy babki.

Adolf Chrystus, czyli Ryszard Krupiński, otwiera czytelnikowi oczy na popularne i przenoszone z pokolenia na pokolenie wierzenia, powiedzonka i przekonania. Używamy ich wszyscy, nie zadając sobie trudu zastanowienia, czy są one dla naszych dzieci budujące, mobilizujące, czy destrukcyjne…. np. „Dzieci i ryby głosu nie mają”, „z przodu plecy, z tyły plecy…”, „kiedy byłam w twoim wieku to…” No właśnie, co z tym fantem począć, czy jest to dobra forma wprowadzania młodego pokolenia w dorosłe życie, czy oni jako „smarkacze” czują tego samego bluesa, słysząc coś takiego z ust dorosłych pod swoim adresem, czy to tylko nasze chore poczucie humoru odgryza się na młodszych za to, cośmy sami musieli przejść?