Pańska formuła Merd–Artu jest fascynującym pomysłem. (…) Słyszałem od Czapskiego, że strach padł na abstrakcjonistów, których galerie więcej nie chcą widzieć. Ci, którzy uczyli się 

kiedyś rysunku, zaprawiają się w tajemnicy do naśladowania wzorów akademickich, wielu jednak nigdy nie umiało rysować i ci są w stanie rozterki. Pański Merd–Art przyjdzie więc w 

najlepszym czasie, ale już nie należy go zbyt odkładać. Najbiedniejsi będą zapewne krytycy, którzy od pół wieku mówią językiem ezoterycznym, pysznym bełkotem słów nie posiadających 

żadnego określonego znaczenia. Jednym z twórców tego języka był Malraux. Nie wiem, jak dadzą sobie radę, gdy trzeba będzie powiedzieć coś określonego, mającego sens. 

ESEJ Wojciech Czaplewski ON, JA I CI OBCY, CZYLI KILKA UWAG Z RÓŻEWICZEM W TLE 

OPOWIADANIE Alicja Kubiak SIEKIERA 

ESEJ Andrzej Walter NIECH NAM ŻYJE PREZES DYZMA! 

ESEJ Ignacy S. Fiut AKTUALNOŚĆ MYŚLI FILOZOFICZNEJ ALBERTA CAMUSA. W SETNĄROCZNICĘ URODZIN ARTYSTY I MYSLICIELA 

ROZMOWA Krzysztof Wyszkowski, Anna Łabieniec WAŁĘSA. CZŁOWIEK Z NASZYCH ZŁUDZEŃ

POGRANICZA Dariusz Pawlicki W DWÓCH ŚWIATACH JEDNOCZEŚNIE 

SZKIC Igor Wieczorek NA ŻYZNYM ROZLEGŁYM POLU 

FELIETON Tomasz Sobieraj PREZENT DLA BABCI, czyli Języki obce Jacka Dehnela 

POEZJA Łukasz Nicpan 

OPOWIADANIE Edward Wójciak BALLADA ŚWIĄTECZNA 

SZTUKA Hans Holbein (młodszy) ŚWIĘTA RODZINA