Zawsze wierzyłem, że twórczość jest dialogiem. Ale z kim? Z naszym światkiem literackim, gdzie obowiązuje zasada płaskiej złośliwości, gdzie obraza zajmuje miejsce metody krytycznej? Ze społeczeństwem, które nas nie czyta, z pożeraczami gazet i czytelnikami najwyżej dwóch modnych książek w roku? W rzeczywistości, twórca dzisiaj może być tylko samotnym prorokiem, artystą opanowanym niepowstrzymaną potrzebą tworzenia.