Niektórych pisarzy trzeba poznać, ponieważ ich proza porusza kluczowe tematy. Daria Kacprzak przygotowuje, proste do zrozumienia książki dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych.

Specjalistycznie wykwalifikowana Kacprzak wyznała, że jej dotychczasowy reportaż sprzedaje się w setkach egzemplarzy. „Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm”, spotkała się z dużym zainteresowaniem. Teraz pojawił się kolejny reportaż: „Tajemniczy świat Witka. Autyzm i sekrety przodków".

Pani Dario, ostatni raz udzieliła Pani wywiadu w 2021 roku. Czy coś zmieniło się w Pani życiu prywatnym lub zawodowym?

Pracuję w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Lesznie w Powiecie Warszawskim Zachodnim od 2006 roku. Podejmowana przeze mnie aktywność zawodowa, polegająca na udziale w procesie edukacji i terapii osób ze specjalnymi potrzebami, nieustannie jest dla mnie wyzwaniem. Każdego roku mierzę się z kolejnymi trudnościami, nowymi sytuacjami, które w pewnym stopniu są sprawdzianem moich kompetencji, a jednocześnie wzbogacają mój warsztat o kolejne cenne doświadczenia.

Praca z osobami zróżnicowanymi wiekowo, począwszy od dzieci na pierwszym etapie edukacyjnym, młodzieży, a skończywszy na osobach dorosłych wymaga ode mnie pewnej elastyczności w podejmowanych działaniach, doborze odpowiednich metod i form pracy, a także cierpliwości, gdyż tylko solidna, systematyczna i wytrwała praca prowadzi do uzyskania wymiernych efektów, jakim jest sukces w osiągnięciu samodzielności przez podopiecznych.

W moim życiu ciągle coś się zmienia, cały czas się rozwijam. Jestem osobą otwartą na nowe doświadczenia, ale także odpowiedzialną, podejmuję dodatkowe aktywności, podpisuję dodatkowe umowy tylko wtedy, gdy mam pewność, że ich realizacja nie wpłynie negatywnie na finalizację posiadanych już zobowiązań, wynikających chociażby z mojej umowy o pracę. Obecnie jestem również związana umową wydawniczą z Wydawnictwem Psychoskok. Podjęta współpraca zaowocowała pojawieniem się na rynku wydawniczym kolejnego reportażu „Tajemniczy świat Witka. Autyzm i sekrety przodków”, który, mam nadzieję, również będzie cieszyć się zainteresowaniem wśród odbiorców.

Opatrzność nad Panią czuwa. Wybuch pandemii mimo wszystko okazał się dla Pani łaskawy. A jak na Pani odczucia wewnętrzne wpłynął wybuch wojny?

Pandemia wywołała niepokój w społeczeństwie, izolację społeczną; został nałożony szereg ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu, czego przykładem była chociażby edukacja zdalna czy hybrydowa. Zaledwie nauczyliśmy się żyć w okresie pandemii, nastąpiła eskalacja konfliktu zbrojnego w Ukrainie, co wywołało ogromne cierpienie mieszkańców tego kraju. Myślę, że nie tylko u mnie, lecz także w odczuciu większości Polaków, wojna wpłynęła na pojawienie się lęku o utratę własnego bezpieczeństwa: bezpieczeństwa rodzin oraz bezpieczeństwa kraju. Dostrzeganie okrucieństwa za naszą wschodnią granicą spowodowało u mnie dokonanie pewnego przewartościowania, postawienia na pierwszym planie tego, co najważniejsze: czerpania radości z życia tu i teraz, z życia w pięknym, wolnym i niepodległym kraju, jakim jest Polska; dostrzeganie ludzi wokół oraz docenianie ich obecności.

Jest Pani bardzo wrażliwą osobą, a dodatkowo wyspecjalizowanym pedagogiem. Dawniej wspomniała Pani o swojej działalności, jako twórczyni programów mających na celu między innymi przeciwdziałanie izolacji społecznej i wycofaniu. Czy w tych trudnych czasach, miałaby Pani chęć i możliwość, udzielania wsparcia dzieciom z Ukrainy?

Staram się pomagać osobom z Ukrainy na miarę swoich możliwości. Włączam się w działania Powiatu Warszawskiego Zachodniego na terenie Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Lesznie, gdzie zostały zorganizowane miejsca noclegowe dla uchodźców z Ukrainy.

Od wielu lat jestem członkiem Polskiego Czerwonego Krzyża, w ramach którego angażuję się w zbiórki pieniężne przeznaczone na najpotrzebniejsze środki materialne dla uchodźców wojennych z Ukrainy. Chętnie uczestniczę także w różnego rodzaju akcjach i zbiórkach w środowiskach lokalnych, mających na celu wsparcie potrzebujących rodzin.

Do polskich szkół trafiają uczniowie zza wschodniej granicy. Wdrażani są w polski system edukacyjny. Jedną z podstawowych trudności, na jaką napotykają jest nieznajomość języka polskiego. Pojawiają się trudności w komunikacji. Wśród przybyłych uczniów są również osoby ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi oraz niepełnosprawnością, które w Polsce natychmiast są objęte procesem edukacyjnym oraz terapią. Wszyscy nowi uczniowie oraz ich rodziny od pracowników pedagogicznych otrzymują wsparcie i pomoc, w które również jestem zaangażowana.

Wiemy od dawna, że w wolnym czasie pisze Pani książki dla dzieci oraz młodzieży. W centrum zainteresowań zawsze staje tematyka związana z problemami psychologiczno-społecznymi dzieci, a także ich rodzin. Czy uważa Pani, że na temat autyzmu powiedziała wszystko, co najważniejsze?

Zdecydowanie „nie”. Podjęta przeze mnie tematyka stanowi obszerne kompendium wiedzy. Obecnie w literaturze oraz powszechnym użyciu definicji tego zaburzenia panuje zamieszanie z powodu wdrażania nowej Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-11, w której pojawia się termin spektrum autyzmu oraz podział zaburzeń na kategorie uwzględniające sposób funkcjonowania danej osoby. Tematyka ta jest obszerną dziedziną. Nieustannie pogłębiam swoją wiedzę i umiejętności w pracy z osobami ze specjalnymi potrzebami. W moich reportażach przedstawiam jedynie namiastkę możliwego sposobu funkcjonowania osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, wskazuję konkretne bloki funkcjonalne, w których mogą występować nieprawidłowości, na które warto zwrócić uwagę, będąc rodzicem. W reportażach podejmuję tematykę zjawisk oraz powiązanych z nimi problemów dotyczących określonego okresu rozwojowego: „Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm” - 0-6 lat; „Tajemniczy świat Witka i sekrety przodków 7-10 lat. W okresie powyżej 10 roku życia, kiedy dziecko kończy edukację wczesnoszkolną i rozpoczyna naukę w systemie przedmiotowym na pierwszy plan wysuwają się kolejne problemy, które wymagają szczególnej uwagi i dalej okres dojrzewania, w którym znów pojawia się chaos. Uważam, że ujęcie w pewną całość zagadnienia spektrum autyzmu wymagałoby napisania jeszcze co najmniej dwóch części reportażu.

Po ukazaniu się na rynku wydawniczym książki „Tajemniczy świat Witka, mój brat ma autyzm", nie wykluczała Pani kontynuowania tej historii, pod warunkiem, że publikacja będzie cieszyć się zainteresowaniem. Czy oznacza to, że jest Pani zadowolona z zainteresowania tą publikacją?

Pierwszy reportaż „Tajemniczy świat Witka. Mój brat ma autyzm” został zauważony na rynku wydawniczym i wysoko oceniony przez recenzentów. Cieszy mnie fakt, że pozycja o tak istotnej tematyce, jaką obecnie stanowi spektrum autyzmu, dociera do odbiorców w różnych przedziałach wiekowych. Utwór zyskał zainteresowanie także instytucji, tj. publiczne biblioteki, dzięki czemu stał się dostępny na terenie całej Polski. Dotychczas reportaż sprzedaje się w setkach egzemplarzy, nie ukrywam, że ideałem byłby nakład liczony w tysiącach.

Druga część wywiadu z Darią Kacprzak – TUTAJ

Rozmowę przeprowadziła Agata Orzechowska.