Przede wszystkim profesorem nadzwyczajnym psychiatrii w Harvard Metical School oraz dyrektorem grupy badawczej Empathy. Prowadzi badania nad poprawą empatii w relacji pacjent - lekarz. Zainteresowania kliniczne dr. Riess obejmują psychoterapię i psychofarmakologię zaburzeń lękowych dorosłych, depresję, zaburzenia adaptacyjne dla dorosłych, zaburzenia koncentracji uwagi dorosłych, żałobę. Jest zaangażowana w edukację medyczną od wielu lat. Opracowała innowacyjne programy edukacyjne i terapeutyczne, aby rozwiązywać problemy, począwszy od jej książki o leczeniu bulimii, przez opublikowane programy dotyczące superwizji psychoterapeutycznej, po jej najnowszy program nauczania empatii oparty na neurobiologii dla lekarzy.

"Jesteśmy powołani do pomocy, ale ci, którzy zajmują najpotężniejsze stanowiska, by pomagać na wielką skalę, są często bardziej zajęci osobistą władzą, pomaganiem bogatym i poszerzaniem swojej strefy wpływów wśród ich zwolenników, niż organizowaniem wysiłków w celu zmniejszenia cierpienia, dookoła świata".

Co więcej, zauważa, że mamy predyspozycje do faworyzowania własnej „grupy”, co może mieć konsekwencje dla życia lub śmierci osób postrzeganych jako część „obcej grupy”. Riess podaje mocne przykłady tego, jak ta mentalność rozgrywa się w dzisiejszym społeczeństwie ze szkodą dla wszystkich.
Książka ukazuje, jak empatia rozwija się przez całe życie i jak można się jej uczyć i wzmacniać ją na każdym etapie - w domu, w szkole, w miejscu pracy i na arenie politycznej. Precyzuje również, jak ekrany urządzeń cyfrowych spychają nas po równi pochyłej w kierunku jej utraty. Trollowanie w sieci jest tego najlepszym przykładem. To samo tyczy się komentarzy na Facebooku itp. Czyżbyśmy nie dostrzegali już tego, że za awatarami i nickami stoją prawdziwi ludzie. „Współczesne czasy sprzyjają zadawaniu ciosów bez zastanawiania się nad ich konsekwencjami”. Wszystkim nam jest potrzebne uzmysłowienie faktu, iż nie jesteśmy sami na tym świecie i wszyscy zasługujemy na miłość i szacunek. To jakże aktualna i pouczająca lektura wyjaśniająca, w jaki sposób empatia pomaga przełamać bariery między „nami” a „nimi”, poszerzając nasze granice i troskę o siebie.




- E jak kontakt wzrokowy. Nawiązując kontakt wzrokowy z osobą, z którą mamy kontak,  nasze oczy ujawniają bogactwo informacji o tym, co czujemy w danej chwili. 
- M oznacza mięśnie wyrazu twarzy. Wyraz twarzy łączy się z empatią. Na podstawie mimiki możemy zaobserwować stan emocjonalny osoby, z którą się komunikujemy.
- P jak postawa. Podczas rozmowy z drugim człowiekiem postawa wiele mówi o stanie emocjonalnym. Język ciała i postawa ujawniają bardzo wiele informacji o osobie, z którą rozmawiamy.A jak afekt. Twarz drugiej osoby to najważniejszy przewodnik po doświadczanych przez nią emocjach. Afekt to nic innego jak naukowe określenie emocji, te zaś są sednem wszystkich trudnych rozmów.
- T jak ton głosu. Barwa i ton głosu przekazuje ponad 38% niewerbalnych treści emocjonalnych oraz jest jednym z głównych kluczy do empatii.
- H jak holistyczne słuchanie. Oznacza ono zwrócenie uwagi na inną osobę, zidentyfikowanie jej emocji, zareagowanie na nie ze współczuciem, zrozumieniem bez wydawania osądu. Wiele osób ma trudność ze słuchaniem empatycznym.
- Y, czyli jak zareagujesz. Głębokie i empatyczne słuchanie prowadzi do empatycznej reakcji. Wielu z nas reaguje na intensywne emocje innych.

„Każda osoba, która w jakikolwiek istotny i pozytywny sposób wpłynęła na nasze życie, przekazała nam tych siedem kluczy do empatii lub otrzymała je od nas”.