Wojciech Karpiński (ur. w Warszawie) – polski historyk sztuki, historyk idei, krytyk literacki, tłumacz.W 1966 ukończył studia romanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, następnie studiował tam filozofię, a od 1967 równocześnie pracował jako asystent. W 1970 doktoryzował się, w latach 1971–1973 był sekretarzem Komitetu Neofilologicznego Polskiej Akademii Nauk. W 1974 został członkiem redakcji miesięcznika "Twórczość", w latach 1972–1979 redagował rubrykę "literatura francuska" w "Pamiętniku Literackim". W 1974 wydał napisaną razem z Marcinem Królem książkę Sylwetki polityczne XIX wieku, jedną z bardziej dyskutowanych prac w kręgach opozycji demokratycznej II połowy lat 70., zbierającą w wersji ocenzurowanej teksty drukowane wcześniej w "Tygodniku Powszechnym" i "Więzi".

W 1975 podpisał tzw. List 59, przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. Uczestniczył w pracach Polskiego Porozumienia Niepodległościowego, jako przyjaciel Zdzisława Najdera konsultował z nim treść programu PPN. W 1979 był pomysłodawcą (razem z Marcinem Królem) i członkiem redakcji pisma "Res Publica". W 1981 wyjechał na wykłady do USA, po ogłoszeniu stanu wojennego zamieszkał we Francji. Został członkiem zespołu redakcyjnego "Zeszytów Literackich", publikował m.in. w "Kulturze paryskiej". Osiedlił się w Paryżu, został pracownikiem Centre national de la recherche scientifique.

Ordery i odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2012, za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej oraz działalności publicystycznej i wydawniczej, za zasługi w popularyzowaniu literatury[1][2]
Nagrody
Nagroda Fundacji im. Kościelskich (1975)
Nagroda "Kultury" im. Zygmunta Hertza (1989)
Nagroda Fundacji Alfreda Jurzykowskiego (1989)