Stanisław Baczyński, właśc. Bittner, ps. Adam Kersten, Akst (ur. 5 maja 1890 we Lwowie, zm. 27 lipca 1939 w Warszawie) – polski pisarz, krytyk literacki, publicysta i historyk literatury, działacz socjalistyczny, żołnierz Legionów Polskich, kapitan piechoty Wojska Polskiego. Był synem powstańca styczniowego. W okresie studiów we Lwowie był radykałem konstruującym bomby dla antycarskich rewolucjonistów, potem zaś szefem żandarmerii strzeleckiej na tyłach rosyjskich[potrzebne źródło]. Aresztowany w Warszawie w 1914, uciekł z więzienia.
W czasie I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie pełnił służbę w Komendzie I Brygady Legionów. We wrześniu 1919 przeniesiony został do Oddziału II Sztabu Generalnego WP i brał udział w tajnych operacjach. Jako komendant pociągu sanitarnego nr 15 był szefem ochrony podczas prowadzonej w październiku i listopadzie 1919 trzeciej turze tajnych negocjacji polsko-bolszewickich. Miejscem negocjacji był pociąg sanitarny stojący na małej stacji Mikaszewicze na zapleczu polskiego frontu na wschodnim Polesiu. Por. Stanisław Baczyński należał do grona najbardziej zaufanych oficerów wywiadu i stykał się m.in. z przewodniczącym delegacji bolszewickiej Julianem Marchlewskim, osobistym wysłannikiem Józefa Piłsudskiego kpt. Ignacym Boernerem, zastępcą szefa Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich hr. Michałem Kossakowskim[1]. W czasie III powstania śląskiego kierował działaniami dywersyjnymi podgrupy destrukcyjnej "Południe", części Grupy Destrukcyjnej Wawelberg prowadzącej działania specjalne.
W 1924 był oficerem rezerwy 32 Pułku Piechoty w twierdzy Modlin (zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, w 1924 zajmował 1410 lokatę na liście starszeństwa oficerów rezerwy piechoty[2]).
Był ojcem poety Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Syn dedykował mu wiersz Elegia, napisany w sierpniu 1939, po śmierci ojca. Jest także wspominany w kilku innych wierszach poety, m.in. Rodzicom, Deszcze.