Michał Hieronim Brzostowski herbu Strzemię (ur. 17 kwietnia 1762 w Nieświeżu – zm. 1806 w Wilnie), starosta miński, ostatni cześnik wielki litewski, marszałek guberni wileńskiej, kawaler maltański.
Był synem wojewody inflanckiego Stanisława i Teofilii z Radziwiłłów. W 1788 został wybrany posłem na Sejm Czteroletni z województwa trockiego. W 1792 roku złożył akces do konfederacji targowickiej.[1] Był członkiem spisku, przygotowującego powstanie na Litwie[2], wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej, wszedł do Deputacji Bezpieczeństwa Publicznego Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej. W 1801 został marszałkiem szlachty guberni wileńskiej i wziął udział w deputacji dziękczynnej, wysłanej do cesarza Aleksandra I. Był też autorem sztuk scenicznych m.in. Rycerze Łabędzia-drama rycerska w pięciu aktach oryginalnie wierszem napisana.
W 1790 odznaczony Orderem św. Stanisława i w 1791 Orderem Orła Białego.
Henryk Mościcki: Brzostowski Michał Hieronim. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 53. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 8304032910