Polski generał brygady, oficer polskiego wywiadu cywilnego, autor powieści z gatunku historii i literatury faktu.

Dorastał w Sopocie. Ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Podjął pracę w Centrali Handlu Zagranicznego "Metalexport". W 1975 roku wyjechał do USA jako przedstawiciel firmy Polish-American Machinery Corporation (POLAMCO), która była przykrywką dla jego szpiegowskiej działalności.

W 1977 r. nawiązał kontakt z Williamem Bellem, kierownikiem projektu Radar Systems Group w Hughes Aircraft Corporation w Kalifornii, pracującym przy projektach dla Departamentu Obrony USA.

Do 1981 r. Zacharski zdołał kupić za pieniądze polskiego wywiadu najbardziej poufne informacje m.in. budowy systemów radarowych, rakiet oraz samolotów, plany najnowocześniejszych systemów radarowych dla lotnictwa[, w tym dla bombowców B1 i B2, rakiet Phoenix, Hawk i Patriot i wielu innych tajemnic wojskowych. 14 grudnia 1981 roku został skazany przez sąd w Los Angeles na karę dożywotniego więzienia.

Aktem łaski prezydenta Reagana, 11 czerwca 1985 roku Zacharski wraz z 3 innymi szpiegami wschodnioeuropejskimi, został wymieniony na 25 więźniów zza Żelaznej Kurtyny. Wymiana miała miejsce na moście Glienicke w Berlinie.

Po powrocie do kraju objął posadę dyrektora Pewexu. Od 1990 r. pracował dla Urzędu Ochrony Państwa. W 1995 roku uczestniczył w akcji mającej na celu zwerbowanie rosyjskiego agenta Władimira Ałganowa, który miał posiadać informacje o współpracy ówczesnego premiera Józefa Oleksego z KGB. Awansowany na stopień generała przez prezydenta Wałęsę. W związku z aferą Olina w roku 1996 opuścił Polskę.