Katarzyna Surmiak-Domańska
| Dodano: 12 pażdziernik 2015
| Dodana przez:
Agata Jankowiak
Katarzyna Surmiak-Domańska (ur. 1967 w Olsztynie) – polska dziennikarka.
W 1980 roku zagrała główną rolę Kaśki Marczak w serialu telewizyjnym dla młodzieży „Tylko Kaśka”, opartym na motywach powieści Janiny Zającówny pod tytułem „Heca z Łysym”.
Absolwentka filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1993-1994 r. prowadziła audycje poświęcone muzyce poważnej w warszawskiej rozgłośni Radio Mozart.
Od 1995 r. związana na stałe z „Gazetą Wyborczą”. Publikuje głównie reportaże i wywiady, w których porusza tematykę społeczno-obyczajową. Jej teksty ukazują się przede wszystkim w dodatkach „Gazety Wyborczej”: w „Dużym Formacie” i „Wysokich Obcasach”. Opisywała losy ludzi samotnych, przeżywających ciężkie dramaty osobiste oraz trudne relacje rodzinne, często odrzuconych przez społeczeństwo.
Nie unika drażliwych i kontrowersyjnych tematów związanych m.in. z seksualnością: kilkanaście reportaży tworzy panoramę biografii: transwestytów, transseksualistów, gejów i lesbijek wychowujących dzieci. Opisywała również losy prostytutek, przestępców seksualnych, pedofilów czy polskich nacjonalistów.
Była asystentką reżysera oraz współautorką scenariusza do filmu dokumentalnego „Licheńskie proroctwo” z 2001.
Od 2010 roku współpracuje jako wykładowca z Polską Szkołą Reportażu (szkoła założona przez Instytut Reportażu).
W 2012 roku w cyklu wydawniczym Reportaż ukazała się jej autorstwa książka Mokradełko, wydawnictwo Czarne, ISBN 978-83-7536-364-7. Książka znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2013.
W 1980 roku zagrała główną rolę Kaśki Marczak w serialu telewizyjnym dla młodzieży „Tylko Kaśka”, opartym na motywach powieści Janiny Zającówny pod tytułem „Heca z Łysym”.
Absolwentka filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1993-1994 r. prowadziła audycje poświęcone muzyce poważnej w warszawskiej rozgłośni Radio Mozart.
Od 1995 r. związana na stałe z „Gazetą Wyborczą”. Publikuje głównie reportaże i wywiady, w których porusza tematykę społeczno-obyczajową. Jej teksty ukazują się przede wszystkim w dodatkach „Gazety Wyborczej”: w „Dużym Formacie” i „Wysokich Obcasach”. Opisywała losy ludzi samotnych, przeżywających ciężkie dramaty osobiste oraz trudne relacje rodzinne, często odrzuconych przez społeczeństwo.
Nie unika drażliwych i kontrowersyjnych tematów związanych m.in. z seksualnością: kilkanaście reportaży tworzy panoramę biografii: transwestytów, transseksualistów, gejów i lesbijek wychowujących dzieci. Opisywała również losy prostytutek, przestępców seksualnych, pedofilów czy polskich nacjonalistów.
Była asystentką reżysera oraz współautorką scenariusza do filmu dokumentalnego „Licheńskie proroctwo” z 2001.
Od 2010 roku współpracuje jako wykładowca z Polską Szkołą Reportażu (szkoła założona przez Instytut Reportażu).
W 2012 roku w cyklu wydawniczym Reportaż ukazała się jej autorstwa książka Mokradełko, wydawnictwo Czarne, ISBN 978-83-7536-364-7. Książka znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike 2013.
Książki autora
