Kajetan Abgarowicz
| Dodano: 10 grudzień 2013
| Dodana przez:
Dominika B.
Kajetan Abgarowicz herbu własnego, pseudonim Abgar Sołtan (ur. 7 sierpnia 1856 w Czerniowie, zm. 27 lipca 1909 w Truskawcu) – polski dziennikarz, powieściopisarz i nowelista pochodzenia ormiańskiego, reprezentant gawędy szlacheckiej.
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej jako syn Franciszka i Salomei z Przysteckich. Uczył się w szkołach w Stanisławowie i Lwowie. Po przerwaniu studiów w 1875 był dzierżawcą majątków ziemskich. Zadebiutował w prasie jako nowelista w 1889. Był współzałożycielem (1901) i jednocześnie redaktorem naczelnym wychodzącego we Lwowie dziennika "Przedświt", prowadził w nim także dział literacki. Współpracował też z innymi czasopismami lwowskimi, krakowskimi i warszawskimi. (m.in. "Słowo Polskie", "Gazeta Lwowska”, "Czas", "Nowa Reforma", "Tygodnik Ilustrowany").
Twórczość Abgarowicza mieściła się w nurcie popularnej beletrystyki romansowej i przygodowej. Wśród współczesnych mu czytelników cieszyła się powodzeniem. Opowiadania, nowele i powieści Abdarowicza najczęściej koncentrowały się na tematyce życia szlachty podolskiej, ukazywały młodych ziemian prowadzących bujne życie towarzyskie i uczuciowe. Abgarowicz interesował się także życiem Rusinów i przyczynił się do popularności kultury huculskiej w Polsce.
Do jego najbardziej znanych utworów należą powieści: Klub nietoperzy (dwa tomy, 1892 - pierwsza wydana powieść), Polubowna ugoda (1894), zbiór nowel Z wiejskiego dworu (1895), a także zbiory opowiadań i szkiców regionalno-historycznych: Z carskiej imperii (1892), Rusini (1893), Widziane i odczute (1904)
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej jako syn Franciszka i Salomei z Przysteckich. Uczył się w szkołach w Stanisławowie i Lwowie. Po przerwaniu studiów w 1875 był dzierżawcą majątków ziemskich. Zadebiutował w prasie jako nowelista w 1889. Był współzałożycielem (1901) i jednocześnie redaktorem naczelnym wychodzącego we Lwowie dziennika "Przedświt", prowadził w nim także dział literacki. Współpracował też z innymi czasopismami lwowskimi, krakowskimi i warszawskimi. (m.in. "Słowo Polskie", "Gazeta Lwowska”, "Czas", "Nowa Reforma", "Tygodnik Ilustrowany").
Twórczość Abgarowicza mieściła się w nurcie popularnej beletrystyki romansowej i przygodowej. Wśród współczesnych mu czytelników cieszyła się powodzeniem. Opowiadania, nowele i powieści Abdarowicza najczęściej koncentrowały się na tematyce życia szlachty podolskiej, ukazywały młodych ziemian prowadzących bujne życie towarzyskie i uczuciowe. Abgarowicz interesował się także życiem Rusinów i przyczynił się do popularności kultury huculskiej w Polsce.
Do jego najbardziej znanych utworów należą powieści: Klub nietoperzy (dwa tomy, 1892 - pierwsza wydana powieść), Polubowna ugoda (1894), zbiór nowel Z wiejskiego dworu (1895), a także zbiory opowiadań i szkiców regionalno-historycznych: Z carskiej imperii (1892), Rusini (1893), Widziane i odczute (1904)
