Kacper Cichocki
| Dodano: 10 grudzień 2013
| Dodana przez:
Dominika B.
Kasper Cichocki (ur. 1545 w Tarnowie, zm. 1616) – kanonik krakowski, kanonik sandomierski, kanonik prebendy mydłowskiej, współtwórca kolegium jezuickiego w Sandomierzu, proboszcz kościoła św. Piotra w Sandomierzu, profesor na wydziale filozoficznym Akademii Krakowskiej, obok Piotra Skargi jeden z najwybitniejszych pisarzy kontrreformacji sandomierskiej. Teolog i polemista katolicki.
Był synem Stanisława, mieszczanina tarnowskiego. Dwa lata uczył się na koszt tamtejszego proboszcza Marcina Łyczka. W półroczu 1561/1562 wpisał się na listę studentów Akademii Krakowskiej. Jako mentor kasztelanica Jana Herburta, w latach 1567-1569, studiował na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do kraju, w 1570 zdobył stopień bakałarza nauk wyzwolonych i wykładał głównie Cycerona. W 1574, jako preceptor grupy młodzieży uniwersyteckiej, udał się do Ingolstadt. Powróciwszy przyjął służbę na dworze prymasa Jakuba Uchańskiego. W latach 1578-1584 pełnił urząd pisarza w kancelarii podskarbiego koronnego Jacka Młodziejowskiego, towarzysząc wojsku we wszystkich 3 wyprawach przeciw Moskwie. Po zakończeniu 3. wyprawy powrócił do przerwanych studiów. Po krótkim pobycie na Akademii Wileńskiej, w grudniu 1584 do kolegium Sapienzy w Rzymie, gdzie słuchał wykładów R. Bellarmina. Zły stan zdrowia i brak pieniędzy zmusiły go (styczeń 1587) do powrotu. W kraju przyjął święcenia kapłańskie i osiadł w Sandomierzu. W marcu 1595 otrzymał kanonię kolegiaty sandomierskiej, do której wkrótce dołączył 3 probostwa: w Górach, Św. Piotra w Sandormierzu i w Samborzu oraz kanonię wileńską. Jako gorący zwolennik jezuitów doprowadził do otwarcia ich kolegium w Sandomierzu.
Swoim dziełem Alloquiorum Osiecensium sive variorum familiarum sermonum libri V, dedykowanym opatowi Hieronimowi Ossolińskiemu, naraził się bezpośrednio królowi angielskiemu Jakubowi I, przypisując władcom Anglii liczne zbrodnie. Skandal, jaki wywołał tą publikacją, spotkał się z ostrą reakcją dworu angielskiego. W końcu lipca 1615 Jakub I wysłał do Zygmunta III, swego posła Johna Dickensona z żądaniem zadośćuczynienia za obrażające zwroty w stosunku do angielskiego monarchy. Sprawy tej zręcznie bronił kanclerz F. Kryski. W trakcie tych niesnasek na dworze królewskim Cichocki zmarł (1616).
Był synem Stanisława, mieszczanina tarnowskiego. Dwa lata uczył się na koszt tamtejszego proboszcza Marcina Łyczka. W półroczu 1561/1562 wpisał się na listę studentów Akademii Krakowskiej. Jako mentor kasztelanica Jana Herburta, w latach 1567-1569, studiował na uniwersytecie w Lipsku. Po powrocie do kraju, w 1570 zdobył stopień bakałarza nauk wyzwolonych i wykładał głównie Cycerona. W 1574, jako preceptor grupy młodzieży uniwersyteckiej, udał się do Ingolstadt. Powróciwszy przyjął służbę na dworze prymasa Jakuba Uchańskiego. W latach 1578-1584 pełnił urząd pisarza w kancelarii podskarbiego koronnego Jacka Młodziejowskiego, towarzysząc wojsku we wszystkich 3 wyprawach przeciw Moskwie. Po zakończeniu 3. wyprawy powrócił do przerwanych studiów. Po krótkim pobycie na Akademii Wileńskiej, w grudniu 1584 do kolegium Sapienzy w Rzymie, gdzie słuchał wykładów R. Bellarmina. Zły stan zdrowia i brak pieniędzy zmusiły go (styczeń 1587) do powrotu. W kraju przyjął święcenia kapłańskie i osiadł w Sandomierzu. W marcu 1595 otrzymał kanonię kolegiaty sandomierskiej, do której wkrótce dołączył 3 probostwa: w Górach, Św. Piotra w Sandormierzu i w Samborzu oraz kanonię wileńską. Jako gorący zwolennik jezuitów doprowadził do otwarcia ich kolegium w Sandomierzu.
Swoim dziełem Alloquiorum Osiecensium sive variorum familiarum sermonum libri V, dedykowanym opatowi Hieronimowi Ossolińskiemu, naraził się bezpośrednio królowi angielskiemu Jakubowi I, przypisując władcom Anglii liczne zbrodnie. Skandal, jaki wywołał tą publikacją, spotkał się z ostrą reakcją dworu angielskiego. W końcu lipca 1615 Jakub I wysłał do Zygmunta III, swego posła Johna Dickensona z żądaniem zadośćuczynienia za obrażające zwroty w stosunku do angielskiego monarchy. Sprawy tej zręcznie bronił kanclerz F. Kryski. W trakcie tych niesnasek na dworze królewskim Cichocki zmarł (1616).
