Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, znany i zasłużony polityk polski. W latach 80. pozostawał przewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów na Uniwersytecie Jagiellońskim. W późniejszym okresie czynnie działał w opozycyjnym ruchu Wolność i Pokój, organizacji o profilu antykomunistycznym i pacyfistycznym. Po 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność". Gdy w Polsce został wprowadzony stan wojenny Jan Rokita został internowany na okres od 23 stycznia 1982 do 2 lipca 1982, następnie w maju 1986 został ponownie zatrzymany przez funkcjonariuszy SB. Liczne uchybienia w przeprowadzaniu procedur sprawiły, że Rokita zaskarżył służby, i wygrał proces przed Sądem Najwyższym.
W kolejnych latach uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu jako reprezentant strony solidarnościowo-opozycyjnej, przewodniczył sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do Zbadania Działalności MSW, został autorem raportu końcowego, zwanego "raportem Rokity". W 1990 Jan Rokita był wśród założycieli Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej, a następnie przystąpił do Unii Demokratycznej, w tym samym roku wybrany został do Sejmu I kadencji, gdzie pełnił funkcję ministra. Po upadku rządu i przedterminowych wyborach w 1993 został posłem II kadencji, ponownie z listy UD, a od 1994 należał do Unii Wolności. W roku 1995 był współautorem Inicjatywy 3/4, mającej na celu niedopuszczenie do zwycięstwa Aleksandra Kwaśniewskiego. W styczniu 1997 odszedł z Unii Wolności, współtworząc nowe ugrupowanie pod nazwą Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe. Współtworzył reformę samorządową rządu Jerzego Buzka. W 2000 wybrano go prezesem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, w którym zajął miejsce Mirosława Stycznia. Po powstaniu Platformy Obywatelskiej w styczniu 2001 początkowo należał do przeciwników partii a następnie zdecydował się na akces do PO. We wrześniu 2001 uzyskał mandat posła IV kadencji, w 2002 kandydował na prezydenta Krakowa, w wyborach parlamentarnych we wrześniu, po raz szósty z rzędu uzyskał mandat. Na plakatach wyborczych reklamował się jako "Premier z Krakowa", uzyskany w 2005 mandat poselski wygasł jednak 4 listopada 2007 wraz z końcem tej kadencji. Ostateczny kryzys długiej i dalszej kariery zaburzyła incydent z 10 lutego 2009 w samolocie pasażerskim Lufthansy. Janowi Rokicie postawiono zarzut popełnienia czynów zabronionych w postaci zakłócenia spokoju i stawiania oporu funkcjonariuszom policji, a następnie zasądzono karę w wysokości 3 tysięcy euro, która nie została uregulowana stąd prokurator w Niemczech uzyskał nakaz jego aresztowania w celu wykonania kary zastępczej.