Grzegorz Białkowski (ur. 8 grudnia 1932 w Warszawie, zm. 29 czerwca 1989 tamże) – polski fizyk, poeta i filozof, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego, senator I kadencji. W 1955 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Jeszcze w trakcie studiów rozpoczął na tej uczelni pracę naukową w Instytucie Fizyki Teoretycznej. W 1959 obronił doktorat, habilitację uzyskał w 1965. Od 1971 był profesorem nadzwyczajnym, od 1977 profesorem zwyczajnym. Kierował Zakładem Fizyki Teoretycznej Wielkich Energii. W 1985 został wybrany na rektora Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1986 był członkiem Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Wojciechu Jaruzelskim. Gościnnie prowadził wykłady na uczelniach włoskich, niemieckich, radzieckich, amerykańskich, francuskich, szwajcarskich i innych. Brał udział w pracach Komitetu Fizyki PAN, Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Międzynarodowej Komisji Nauczania Fizyki, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Europejskiego Towarzystwa Fizycznego. W 1980 w gronie założycieli zarejestrowanego rok później Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk[1].
Był autorem licznych publikacji z dziedziny fizyki, w tym prac popularnonaukowych, podręczników i monografii, m.in.: Cząstki elementarne (1971, jako współautor), Mechanika klasyczna (1974), Stare i nowe drogi fizyki (1980–1985, w 3 częściach), Mechanika kwantowa – o czym to jest? (1982). Publikował na łamach "Studiów Filozoficznych", "Dialectics and Humanism", "Zagadnień Naukoznawstwa", "Życia Literackiego", "Science of Science". Wydał również kilka tomów poetyckich: Mgła (1964), Odwijanie ze źródła (1967), Przemienienie (1973).
Brał udział w obradach Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej. 4 czerwca 1989 został wybrany senatorem I kadencji w województwie piotrkowskim z listy Komitetu Obywatelskiego. Zmarł 25 dni później na atak serca przed złożeniem ślubowania.