Ernst Theodor Amadeus Hoffmann
| Dodano: 28 wrzesień 2017
| Dodana przez:
redakcja
E.T.A. Hoffmann, Ernst Theodor Amadeus Hoffmann, właśc. Ernst Theodor Wilhelm Hoffmann (ur. 24 stycznia 1776 w Królewcu, zm. 25 czerwca 1822 w Berlinie) – niemiecki poeta, pisarz epoki romantyzmu. Także prawnik, kompozytor, krytyk muzyczny, rysownik i karykaturzysta. Jeden z prekursorów fantastyki grozy (tzw. weird-fiction), który wywarł ogromny wpływ na takich twórców jak: Edgar Allan Poe, Howard Phillips Lovecraft, Gustav Meyrink czy Stefan Grabiński.
Od 1813 natchniony muzyką Mozarta kazał nazywać się Amadeuszem („umiłowany bogów”). Nie zrezygnował jednak z imienia Wilhelm. Jako kompozytor odniósł największy sukces operą Ondyna. Najsłynniejsze jego dzieła są raczej fantastyczne, w tym napisał wedle Dumasa „najpiękniejszą baśń” czyli „Dziadka do Orzechów”. Hoffmann ukonstytuował fantastykę jako oddzielny typ literatury pięknej. Piotr Czajkowski skomponował balet na podstawie tego opowiadania. Przez lata wspominany był jako doskonały bajarz, co zilustrował Jacques Offenbach w operze „Opowieści Hoffmanna”. W Poznaniu co roku odbywa się Festiwal Hoffmanowski organizowany przez Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki.
Jako pisarz naśladował najpierw Jeana Paula w „Phantasiestücke in Callots Manier” (1814, 4 t.). Później napisał „Vision auf dem Schlachtfeld von Dresden” (1814), „Elixiere des Teufels” (1816, tłum. Ludwik Eminowicz), „Nachtstücke” (1817, 2 t.), „Seltsame Leiden eines Theaterdirektors” (1818), „Die Serapionsbrüder” (1819–1821, 4 t.; tom uzupełn. 1825), „Klein Zaches” (1819), „Prinzessin Brambilla” (1821), „Meister Floh” (1822), „Lebensansichten des Katers Murr” (1821–1822, 2 t.), „Der Doppelgänger” (1822) i drobne opowiadania. (Wybory polskie: „Powieści fantastyczne” w układzie A. Langego, 2 t., wyd. „Muzy”; „Opowieści”, przeł. Ida Wieniewska, 1925; „Złoty garnek”, przeł. Jan Kleczyński, 1907, i i.). Utwory Hoffmanna odznaczają się bujną wyobraźnią romantyczną, groteskowym humorem i upiorną niesamowitością. W Niemczech długo zapoznawany, wywarł wpływ za granicą zwłaszcza na romantyzm francuski. Tłumaczono go i naśladowano w całym kulturalnym świecie. Nowe wyd. kryt. jego utworów oprac. W. Harich, 1925, 15 t.
Od 1813 natchniony muzyką Mozarta kazał nazywać się Amadeuszem („umiłowany bogów”). Nie zrezygnował jednak z imienia Wilhelm. Jako kompozytor odniósł największy sukces operą Ondyna. Najsłynniejsze jego dzieła są raczej fantastyczne, w tym napisał wedle Dumasa „najpiękniejszą baśń” czyli „Dziadka do Orzechów”. Hoffmann ukonstytuował fantastykę jako oddzielny typ literatury pięknej. Piotr Czajkowski skomponował balet na podstawie tego opowiadania. Przez lata wspominany był jako doskonały bajarz, co zilustrował Jacques Offenbach w operze „Opowieści Hoffmanna”. W Poznaniu co roku odbywa się Festiwal Hoffmanowski organizowany przez Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki.
Jako pisarz naśladował najpierw Jeana Paula w „Phantasiestücke in Callots Manier” (1814, 4 t.). Później napisał „Vision auf dem Schlachtfeld von Dresden” (1814), „Elixiere des Teufels” (1816, tłum. Ludwik Eminowicz), „Nachtstücke” (1817, 2 t.), „Seltsame Leiden eines Theaterdirektors” (1818), „Die Serapionsbrüder” (1819–1821, 4 t.; tom uzupełn. 1825), „Klein Zaches” (1819), „Prinzessin Brambilla” (1821), „Meister Floh” (1822), „Lebensansichten des Katers Murr” (1821–1822, 2 t.), „Der Doppelgänger” (1822) i drobne opowiadania. (Wybory polskie: „Powieści fantastyczne” w układzie A. Langego, 2 t., wyd. „Muzy”; „Opowieści”, przeł. Ida Wieniewska, 1925; „Złoty garnek”, przeł. Jan Kleczyński, 1907, i i.). Utwory Hoffmanna odznaczają się bujną wyobraźnią romantyczną, groteskowym humorem i upiorną niesamowitością. W Niemczech długo zapoznawany, wywarł wpływ za granicą zwłaszcza na romantyzm francuski. Tłumaczono go i naśladowano w całym kulturalnym świecie. Nowe wyd. kryt. jego utworów oprac. W. Harich, 1925, 15 t.
