Kalwinista, poeta, tłumacz i dyplomata, żyjący na przełomie XVI i XVII wieku. W twórczości poetyckiej skłaniał się ku teorii harmonii sprzeczności, łącząc odrodzeniową pochwałę rozsądku z typowo barokowym naciskiem na kwestię vanitas i motyw przemijania. Jego poezję zalicza się do nurtu metafizycznej. Napisał dwie rozprawy w języku łacińskim, publikował utwory zarówno pojedynczo, jak i w dwóch zbiorach, tłumaczył między innymi dzieła Petrarki i du Bartasa.