Prozaik i dramaturg rosyjski urodzony 29 stycznia 1860 w Taganrogu, mieście położonym nad Morzem Azowskim. Z zawodu lekarz. Zaczynał od lirycznych opowiadań humorystycznych. Sławę światową przyniosły mu utwory sceniczny ( Platonow, Mewa, Wujaszek Wania, Trzy siostry, Wiśniowy sad), podejmujące problemy obyczajowe, moralne i psychologiczne na tle życia inteligencji rosyjskiej przełomu XIX i XX wieku. Fenomenem w twórczości Czechowa jest jego reportażowa książka o katorżnikach (Sachalin). Pozostawił też liczne opowiadania obyczajowe i humoreski, a także obfitą korespondencję, która należy do arcydzieł rosyjskiej epistolografii. Zmarł 15 lipca 1904 roku na skutek wyniszczenia gruźlicą. Pochowano go z honorami na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie.